6 października 2017

1. PLAKAT 06.10.2017SYNDROM OPIEKUNA – ZESPÓŁ STRESU OPIEKUNA

Odnalezienie się w roli opiekuna nie jest pro­ste. Niestety często ta nowa sytuacja generuje problemy. Najpoważniejszym z nich może być zespół stresu opiekuna – syndrom opiekuna.

Osoba przewlekle cho­ra potrzebuje kosz­townego leczenia, nieustannej opieki i wsparcia. Zarów­no personel medyczny, jak i rodzi­na koncentrują się przede wszyst­kim na chorym. Zapomina się, że choroba przewlekła oddziaływuje bezpośrednio również na ży­cie opiekunów chorego. Koniecz­ność sprawowania długotrwa­łej opieki niesie ze sobą określo­ne konsekwencje emocjonalne, społeczne i materialne. Doświad­czenie pokazuje, że nawet jeśli na początku choroby dobrze funk­cjonował system wsparcia w ro­dzinie, z czasem obowiązki spada­ją na jednego opiekuna. Zazwy­czaj jest to współmałżonek cho­rego lub dorosłe dziecko.

Ciężar obowiązków, jakie musi udźwi­gnąć opiekun prędzej czy później doprowadzi do określonych skut­ków psychofizycznych. Funkcjono­wanie w przewlekłym stresie, któ­ry towarzyszy sprawowaniu opie­ki długoterminowej nad chorym, prowadzi do wyczerpania natural­nych rezerw energetycznych orga­nizmu. Wagę problemu można zro­zumieć tylko wówczas, gdy spróbujemy wyobrazić sobie codzien­ne funkcjonowanie opiekuna. W pewnym sensie staje się „więź­niem” sytuacji związanej z choro­bą podopiecznego. Jest zmuszo­ny podporządkować swoje całe życie nowej roli. Dodatkowo mu­si się liczyć z tym, że chory też do­świadcza różnych stanów emo­cjonalnych i może być przez to trudny we współpracy.

 Opieku­nowie często skarżą się na brak wdzięczności ze strony chorych. Paradoksalnie – poświęcając swój czas i swoje siły choremu, niejed­nokrotnie stają się ich najwięk­szymi wrogami, ponieważ to oni nieustannie stawiają wymaga­nia, czegoś zabraniają lub naka­zują. Opisywana sytuacja mo­że doprowadzić do wystąpienia objawów, które nazywane są ze­społem opiekuna (lub zespołem stresu opiekuna CSS – Caregi­ver Stress Syndrome) lub syndromem opiekuna.